De eerste paar dagen

Jaaaa, hier is die dan hoor. Mijn eerste post.

Voor diegene die nog niet helemaal op de hoogte waren; ik zit in Nepal voor mijn keuzestage in een ziekenhuisapotheek. Uiteindelijk is het allemaal heel snel gegaan, moest ik nogal last-minute van alles regelen (vaccinaties, onderhuurder, visum etc.) en voor ik het wist zat ik afgelopen donderdag al in het vliegtuig.

Het begon in Keulen waar ik het vliegtuig nam naar Istanbul. In Istanbul had ik 4 uur overstaptijd en vanuit daar vertrok ik richting Kathmandu. In het laatste vliegtuig zat ik naast een Amerikaan die voor twee weken trekking even op en neer vloog en aan de andere kant van mij zat niemand. Die vrije plek hebben we uiteindelijk gedeeld omdat de Amerikaan te lang was en anders zijn benen niet kwijt kon. Verder hebben we nog snel van een schotse Nepalees wat do’s en don’ts te horen gekregen vlak voordat we het vliegtuig uitstapten.

Op het vliegveld dacht ik lekker snel te zijn omdat ik mijn visum al in Nederland had gehaald. Er werd mij namelijk verteld dat het nogal lang kan duren. Wat mij daar niet bij is verteld is dat het ophalen van je koffer nog langer duurt. Natuurlijk kwam mijn koffer als een van de laatste, waardoor mensen die in Nepal (een goedkoper) visum hebben gehaald eerder weg waren dan ik. Tip voor de mensen die ooit nog deze kant op komen: haal je visum dus gewoon hier op het vliegveld.

Eenmaal buiten werd ik opgewacht door 3 bestuursleden van de NPSA (Nepalese farmaceutische studentenvereniging) genaamd Iman, Dipesh en Ishwor. Geheel is stijl mocht ik achterop de brommer en werd ik zo via allerlei binnenwegen naar een van hun studentenkamers gebracht. Daar werd me verteld dat het hostel toch nog niet geregeld was, maar dat het gelukkig pas 6 uur ’s ochtends was, dus we hadden nog de heeeeeeeele dag de tijd om er een te vinden. In de tussentijd werd me allerlei soorten voedsel en thee voorgeschoven en ben ik nog ergens geld gaan wisselen. In de bank was het intens druk omdat het bijna Holi weekend was en de bank een paar dagen dicht zou zijn. Gelukkig was er een man (ik denk de manager) die er zijn taak van had gemaakt om er voor te zorgen dat ik snel aan de beurt was; mijn nummertje kwam gewoon eerder.

Rond een uur of 4 was er een hostel voor me geregeld. Omdat de jongens volgens mij dachten dat ik een heel arme, kwetsbare student ben hebben ze me in een heel goedkoop en extreem veilig meisjeshostel geplaatst. Voor een maand betaal ik ongeveer €75 en dat is inclusief 4 maaltijden per dag en mijn kleding wordt voor mij handgewassen. Op elke deur zit een slot, zelfs op elke kast! Daarbij is er een hond die continu blaft en jankt, wordt ’s nachts de poort op slot gedaan, hebben we een avondklok van 7 uur en moet je in een boek bijhouden wanneer je weg bent, waarheen, met wie en hoe laat je terug bent. Het hostel is een week geleden van plek verhuisd, dus de eerste nacht moest ik het nog zonder gordijnen doen en wifi wordt pas over een paar dagen gemaakt. Maar gelukkig kan ik in een internetcafé voor €0,20 een uur internetten en toen ik de man vertelde dat ik voor twee maanden in Nepal bleef werd hij zo gelukkig dat ik bijna niet meer durfde te zeggen dat ik wifi in het hostel zou gaan krijgen.

In het huis wonen 21 meisjes van mijn leeftijd die allemaal in Kathmandu studeren of stage lopen. Verder zijn er een vader (professor economie), moeder, zoontje van 8 en twee werkneemsters die hier de boel een beetje runnen. Een van die werkneemster kan geen Engels en zij vraagt steeds aan de andere meisjes in huis of ze willen vertalen, want ze wil heel veel van mij weten. Ben ik al getrouwd, ben ik beroemd (want ik ben zo blank), waarom heb ik geen neuspiercing (dat heeft namelijk elk meisje hier) en hoe ben ik zo groot geworden. Ook vindt ze mijn voeten zo mooi wit en komt ze heel vaak haar arm met mijn arm vergelijken en rent dan giechelend weg.

Het meeste trek ik op met 5 Nepalese meisjes die hier sinds vorige week zijn voor een stage van 2 maanden. Zij zijn zelf ook nog nooit in Kathmandu geweest. Met hun ben ik afgelopen weekend de buurt een beetje gaan verkennen en ga ik volgend weekend een paar tempels bezoeken. Een werkweek is hier van zondag tot vrijdag met zaterdag als enige dag. Daarnaast heb je hier verschillende soorten colleges, waaronder het ochtendcollege. Mijn kamergenoot heeft dit helaas, zij moet elke ochtend om 6.15h in college zitten en staat dus altijd heel vroeg op. De hond, die recht onder mijn raam slaapt, begint elke ochtend vanaf 5.30h te janken dus uitslapen was eigenlijk sowieso al niet echt een optie.

Afgelopen weekend was het Holi feest, een 5-dagen durend feest waarbij voornamelijk in het weekend met gekleurd poeder en water wordt gegooid op elkaar. Er werd ons verteld om beter overdag niet naar buiten te gaan (tenzij naar het toeristengebied) omdat sommige mensen ook bij gebrek aan beter met vuil water of rotte eieren gooien. Overdag hebben we dus in de tuin Holi gevierd en vanaf het dakterras met de omringende buren een soort van waterballonnen gevecht gehouden. Rond een uur of 5 konden we dan eindelijk ‘veilig’ de straat op.

Het hostel is gelegen in het gebied Baneshwor dat weliswaar het officiële oude centrum van Kathmandu is, maar waar in mijn boeken over Nepal niets over wordt gezegd. Het gebied staat zelfs niet eens op de overzichtskaart van Kathmandu en ik ben dus ook nog geen enkele toerist hier tegengekomen. Dit verklaart misschien ook waarom ik bij de bank zo snel werd geholpen? Op straat is het heel druk en aan de hoofdweg zijn intens veel winkeltjes, allemaal gericht op lokale inwoners en totaal niet op toeristen. Ik word soms ook aangekeken alsof ze nog nooit een blank persoon in het echt hebben gezien.

Er is nog veel meer om te vertellen, over de mensen en gebruiken hier of over mijn eerste stagedag. Maar ik laat het hier nu bij, lijkt me wel lang genoeg voor jullie. Dan ga ik weer wat verhalen sparen voor de volgende keer.

Namaste!